Op Netflix is er een nieuwe serie uitgekomen. Echt een serie die aansluit op dit blog. De serie heet A-typical ;-). Ik ben zo benieuwd naar deze serie. Hij lijkt mij vooral heel boeiend, omdat ik mij er de laatste tijd extra van bewust ben dat iedereen zo anders is. Dat afwijken van het gemiddelde (normale) zo lastig kan zijn en niet altijd begrepen wordt.

Nou bij deze mijn kijk op de serie A-typical.

Op een zaterdagavond, terwijl ik alleen was, ben ik begonnen aan de serie. Ik zat klaar met een kopje thee en een bakje yoghurt met muesli. De kinderen lagen lekker op bed.

Je raad het al. Op een gegeven moment zat ik niet meer alleen ;-).

De serie A-typical gaat voornamelijk over Sam. Sam is een jongen met asperger; een vorm van autisme. Vanaf het begin kon ik mij meteen al inleven. In de serie laten ze echt zien en horen hoe alles overkomt op een persoon met autisme. Dat vind ik zo interessant en in sommige dingen kan ik het mij echt voorstellen hoe hij zich voelt.

Hij heeft bijvoorbeeld wel eens dat hij een zin 100 keer hoort en verder niks anders meer mee krijgt. Hoe vervelend moet dat zijn; dat je niks meer mee krijgt van wat er verder verteld wordt.

Ik wil het allemaal niet vergelijken met epilepsie, maar bij sommige aanvalletjes krijg ik ook niet alles mee. Daar weet ik achteraf alleen niks meer van. Wanneer ik een tonisch clonische aanval gehad heb dan ben ik het mij er wel van bewust. Ik zat bijvoorbeeld een keer na een aanval bij de tandarts en zei ik echt heel vaak tegen mijn vriend dat hij even moest luisteren naar de tandarts, omdat ik niks mee kreeg. Dat was zo gek. Iemand met autisme heeft dat bij bepaalde vormen dus heel vaak.

Op het begin van de serie leert Sam om gaan met de liefde. Hij wil graag een vriendinnetje. Hij neemt alles heel letterlijk waardoor dat hem heel moeilijk maakt. Dat is moeilijk te omschrijven dus moet je maar even de serie zien.

Wat ik ook interessant vindt is de zus van Sam. De zus van Sam is heel lief tegen Sam, maar soms ook heel hard. Zij wordt alleen een beetje vergeten door haar ouders, omdat Sam het zo moeilijk heeft. Stiekem heeft zij dat ook.

In de serie wordt ook laten zien hoe lastig het kan zijn voor de ouders van een kind met autisme. In deze serie proberen de ouders van Sam hem los te laten en vooral de moeder van hem vindt dat heel moeilijk.

Ik heb deze zaterdagavond 4 afleveringen gekeken dus je kan wel nagaan hoe leuk ik de serie vindt. Later wilde ik weer gaan kijken… Toen kwam ik er achter dat het eerste seizoen maar 5 afleveringen heeft :-). Ik had dus ook gewoon even door kunnen pakken op die zaterdagavond ;-).

Hebben jullie de serie ook gezien? Wat vinden jullie van de serie?