Maandag werd de NVS aangezet. Van te voren was ik wel een beetje zenuwachtig. Mijn vriend ging gelukkig wel met me mee. Hij haalde mij met de auto op en reden naar het Amsterdam UMC. We hadden een afspraak van een uur gepland staan. Als je hier klikt kan je meer lezen over het aanzetten van de NVS. Over hoe ik het aanzetten van de NVS ervoer en hoe het in zijn werk ging. Ik vond het eerst allemaal heel grappig maar aan het einde van de dag was ik ontzettend geirriteerd door die NVS. Ik zag er ook op om te gaan slapen. Straks slaap ik er niet doorheen dacht ik. Ik kon de NVS wel op een bepaalde manier uit doen, maar ik wilde er wel zo snel mogelijk aan gewend raken.

Dinsdags ging het prima. Ik had die nacht goed geslapen. Ik ben twee keer wakker geworden toen die NVS af ging, maar goed hij gaat elke 5 minuten af dus ik heb er veel doorheen geslapen. De volgende ochtend merkte ik er ook veel minder van; van die pulsen. Ik raad iedereen aan om de NVS ’s nachts gewoon aan te laten, omdat je er dus zonder het te merken aan gewend raakt. Dat was bij mij in ieder geval zo. Overdag was het prima te doen. Ik was nog steeds wat geïrriteerd, maar de kinderen waren deze dag niet naar het kinderdagverblijf dus ik had genoeg afleiding. Ik merkte ook dat ik af en toe ineens zoiets had van, hij had al af moeten gaan, dus ik heb er niks van gemerkt.

Deze dag ging ik met de kinderen naar de winkels, wat lekkers voor de kinderen halen, schoenen voor Nola kopen, naar de apotheek, voor Liam naar de kapper en naar de GGD om een afspraak te maken voor prikjes. dat is voor mij altijd een heerlijke afleiding. Vooral geld uitgeven. 😉

Elke keer als dat ding af ging zei ik eigenlijk gewoon niks. Ik wist het goed te timen. Het verschil van mijn stem was namelijk nog heel erg goed te horen. Het was een heel duidelijk contrast ;-). Grappig, maar ik had wel zoiets van als dit niet minder wordt dan mag hij er uit.

Woensdag waren de kinderen naar het kinderdagverblijf. Ik had eigenlijk vrijwilligerswerk, maar ik heb deze weer afgezegd. Ik voelde mij daar heel rot over, maar ik was echt zo moe van die NVS. Ik moest er echt even de tijd voor nemen en het de tijd gunnen. ’s Middags had ik een afspraak met de medisch psycholoog ook die had ik een soort van afgezegd. Telefonisch hebben we nog even gepraat. Verder deze dag heb ik gewerkt aan deze website en een aantal goodiebags ingepakt. Een goodiebag krijg je bij een donatie van 15 euro of meer. Je kan het geld naar mij overmaken of met creditcard betalen op de crowdfunding. Zo kan deze website blijven bestaan. De rest gaat naar bijvoorbeeld de hersenstichting of andere goede doelen.

Donderdags had ik weer een afspraak met de verpleegkundige specialist om hem nog harder te zetten. Ik ben soms vrij hard voor mezelf en heb daar dus met een vrij stalen gezicht gezeten. Ze had hem een stukje harder gezet; op …. Dat deed wel in een keer wat pijner, maar ik bleef gewoon zonder te praten of een emotie te laten zien voor me uit kijken. We kletste wat om hem twee keer af te laten gaan. Daarna deden we hem meteen nog iets harder; op …. Dat deed wel echt pijn, maar ik dacht echt van ik moet er gewoon zo snel mogelijk aan gewend zijn. Achteraf had ik van deze stap wel spijt. Ik had echt wel pijn. Het is voor iedereen verschillend! Je moet alleen niet te snel willen.

Die avond probeerde ik de magneet op mijn huid te plakken, ik zou dan een pulse krijgen van een minuut en daarna helemaal niet meer. Ik wilde even een avond en nacht geen NVS pulsen. Ik was zo moe. Ik plakte de NVS met een “eilandpleister” op de NVS, maar hij ging helemaal niet af terwijl hij een minuut af zou moeten gaan. Voor mijn gevoel werkte hij niet. Ik pakte de reservemagneet en daarbij voelde ik een klein beetje wat maar dan echt een paar seconde. De NVS stond vervolgens wel uit.

De vrijdag waren de kinderen thuis. Met Nola moesten we even naar de dokter in verband met eczeem. We gingen met de fiets. Daarbij merkte ik wel wat van de kortademigheid. In de wachtkamer bij de dokter kwamen we een vriendinnetje van Nola tegen. Ze wilde heel graag met elkaar spelen. De moeder van dat kindje vond die NVS nogal heftig klinken. Ze wilde Nola graag meenemen, zodat ik even kon rusten. Dat was erg lief.

Zelf vond ik dat niet persee nodig, want ik wilde haar ook weer niet belasten. Ik vind het ook niet zo extreem dan dat andere dat vinden. Ik word er wel moe van, maar ik heb er zelf voor gekozen; voor dit alles. Uiteindelijk ben ik stiekem wel even lekker tot rust gekomen hoor.

Zaterdag hadden we een heerlijk rustig dagje. Ik ging er ’s ochtends uit met de kinderen en ’s middags ging ik even slapen. Einde van de middag gingen we met de kinderen een “Fristi” drinken. Dat is vaak een uitje die we doen. We hebben nog wat gehaald voor het avondeten en zijn toen weer naar huis gelopen. Een heerlijke dag was dit.

De zondag werd ik onverwachts uit bed geappt door mijn buurvrouw om mee te gaan naar de Bijlmerweide. Dat was 10 minuten fietsen. Ik moest mij er echt even toe zetten, maar wat was het lekker om even met de kinderen en de buurvrouw met de kinderen weg te zijn. Om 13:30 uur zouden we naar mijn vader gaan. Richard wilde graag met hem Formule 1 kijken. Het vriendinnetje van Nola (buurmeisje) wilde graag mee. Ik zat even te twijfelen of dat niet te zwaar zou zijn, maar nee we hebben haar meegenomen. Het was erg gezellig en goed te doen. Ik was ’s avonds ook helemaal niet uitgeput.

Als mensen vragen of de NVS al wat doet dan twijfel ik altijd. Ik weet het niet, maar ik heb wel het gevoel dat de NVS mij wat meer energie geeft. Volgende week heb ik weer een afspraak bij de verpleegkundige. Ik ga het haar eens vragen.

Het was een lang blog, maar ik had ook veel te vertellen ;-). Hopelijk hebben jullie wat aan deze ervaringen. Tot nu toe ben ik blij dat ik er voor ben gegaan.