Ik merk dat er in besloten groepen vaak vragen worden gesteld als “wie heeft dat ook?”. Dit gaat vaak over dingen die kunnen zijn ontstaan tijdens of door behandelingen, door medicatie, de vorm van epilepsie en noem maar op. Die vraag begrijp ik helemaal, omdat je door die epilepsie geen controle hebt over je lichaam en hersenen. Dat is ook een van de redenen dat ik A-typical ben gestart. Je kan op A-typical terecht op het forum om dit soort vragen aan andere te stellen. Ook lees je op het blog van A-typical de ervaringen van andere met bepaalde medicatie, behandelingen, vormen van epilepsie en noem maar op.

Zelf vraag ik mij ook continu af “of andere dit ook hebben”. Op het begin zei ik zelfs letterlijk “maar hebben normale mensen dat ook dan?”.

Stoppen met vragen stellen
Doordat ik continu de vragen stel(de) “hebben andere dit ook?” of elke keer aan mijn vriend vroeg “heb jij dit ook weleens?” ben ik na gaan nadenken hoe ik dat zou gaan doorbreken, want ik word moe van al die vragen die in mijn hoofd spelen. Ik wil gewoon niet aan dat soort vragen hoeven denken. Ik stel mezelf vooral de vragen:

• Wat hoort er nou bij mezelf?
• Welke dingen vallen onder epilepsie, medicatie, de behandeling etc.?

Vervolgens vraag ik mezelf af: Wat kan ik veranderen en wat moet ik laten voor wat het is? En vooral: wanneer moet ik het laten voor wat het is? Eigenlijk moet ik momenteel vooral leren omgaan met epilepsie en de vragen die ik heb. De vragen zijn niet altijd te beantwoorden en de epilepsie hoort nu eenmaal bij mij.

Medisch psycholoog
Een medisch psycholoog kan helpen bij dit soort dingen. Mijn verpleegkundige raadde mij eens aan om met een medisch psycholoog te praten. Ik wilde dat echt niet; dat kan ik namelijk allemaal zelf wel oplossen.

Drie keer raden… Ik zit nu bij een medisch psycholoog en het is best fijn om daar even je ei kwijt te kunnen en de vragen te stellen, zodat hij of zij dit weer kan relativeren. Mijn hoofd is dan weer even leeg en ik heb er vaak weer wat van op gestoken. Mijn medisch psycholoog gaf ook de tip om deel te nemen aan lotgenotencontact. Op de een of andere manier vond ik het erg dat ze dat zei; dat woord “lotgenotencontact”. Toch ben ik uiteindelijk zelf begonnen met een platform voor “lotgenotencontact” :-). Hoe kan een mens toch veranderen ;-).

Stel jij bent aan het twijfelen om naar een medisch psycholoog te gaan, give it a try. Je maakt gewoon een afspraak; voelt het goed dan maak je meer afspraken en voelt het niet goed dan stop je er gewoon weer mee.

Hoe gaan jullie om met alle vragen?

Illustratie “brain overloaded” is van Colouringrid

Illustratie van medisch psycholoog is van Dream & create by Marjolein